همه این موجودات که در جهان می‌بینی، نشانه‌‌‌ای از نشانه‌های خداست اما خدا نیست و هیچ کدام از آن‌ها را نباید بپرستیم.
اگر با دیدن آن‌ها به قدرت خالق مقتدر و حکیم و مهربان پی ببریم عبادت است.
اما اگر در دیدن همین موجودات و مخلوقات بمانیم، خود را محدود کرده ایم.
ما انسان‌ها با یکدیگر برابریم و ارزشمان بیشتر از آن است که از سنگ و ماه و ستاره و خورشید مدد گیریم.
خداوند نمی‌فرماید بردگان یا آزادگان یا سیاهان یا سپیدان نزد من محبوب تر هستند، بلکه می‌فرماید: «ارجمندترین شما نزد من پرهیزگارترین شماست.»
آیا این خداوند که این گونه ما را هدایت می‌کند ستودنی نیست؟
+ النا - رضا وحید